หนึ่งคนหนึ่งหนทางกับทรายหนึ่งกอบท่ามกลางทุ่งทราย

ขณะที่เดินอยู่ท่ามกลางถนนสายยาวแห่งความหวัง ตัดผ่านทะเลทรายที่อ้างว้าง  แสงแดดสาดส่องกระทบผืนแผ่นดินร้อนระอุ  ความเงียบสงบปกคลุม สายลมหอบพัดพาเอาฝุ่นฝุ้งกระจายไปทั่วทุ่งทรายกว้างใหญ่ ทางสายนี้ยังอีกยาวไกล...
ดึกแล้วหนอ ดึกแล้ว สองนาฬิกา วันหนึ่ง  แสงดาวพราวพร่างฟ้า เสียงจิ้งหรีดเรไรปะทะกับเสียงลมหวน ชายคนหนึ่ง กำลังเดินอยู่บนถนนสายหนึ่ง ความหนาวเหน็บแผ่เข้าปกคลุ่มร่างนั้น น้ำค้างพรมลงมาจากฟ้า ทันใดนั้น มีเสียงจากกลางท้องทุ้งทราย ไม่อาจทราบ... กล่าวขึ้นลอยๆว่า "เจ้าจงลืมความหนาว แล้วเจ้าจะไม่หนาว" ชายคนนั้นคลี่ยิ้มจางๆ เขากล่าวตอบไปว่า "ท่านไม่หนาวหรอกหรือ ข้าพเจ้าเองก็ไม่หนาว แต่ข้าพเจ้าว่า การลืมไม่ได้ช่วยอะไร หรือน้อมรับว่ามันมีอยู่ล่ะ ช่วยอะไร เพียงแค่รู้หนึ่งว่าเป็นส่วนหนึ่งของมัน กระนั้นหรือ"เสียงจากทุ่งทราย ไม่ได้กล่าวตอบอะไร ชายคนนั้นรู้ดีว่า เขาตอบ ไม่ได้อย่างที่เสียงลึกลับนั้นต้องการคำตอบ เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร แต่เขาคิดว่า สักวันหนึ่ง ข้าพเจ้าเองก็คงจะเข้าใจ เขายังคงเดินอยู่บนเส้นทางที่ทอดยาวผ่านทุ่งทรายผืนกว้าง ไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุด ณ แห่งหนใด แต่เขายังเดินอยู่ และเดินต่อไป....ความสงัดเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง เขาก้มลงไปกอบทรายมาหนึ่งกำมือ แล้วพูดกับทรายว่า" ทรายจ๋า แม้ข้าพเจ้าเอง ไม่อาจนับเธอได้ว่ามีกี่เม็ด มีอะไรปะปนในตัวของเธอบ้าง แต่ในสายตาของข้าพเจ้า เธอก็คือทรายกอบหนึ่ง ถ้าข้าพเจ้าปล่อยเธอกลับสู่ผืนทราย เธอก็เปลี่ยนจากทรายกอบหนึ่ง เป็นหนึ่งในหมู่ทราย ในท้องทุ่งกว้าง ข้าพเจ้าเองก็ไม่ใช่ไม่อยากรู้ว่าทรายในทุ้งทรายแห่งนี้มีกี่เม็ด อย่ากระนั้นเลย แม้ทรายในกอบมือเดียวนี้ ข้าพเจ้ายังล่วงรู้มิได้ จะรู้ถึงเม็ดแห่งทรายทั้งทุ่งได้อย่างไรกัน"
ดั่งเส้นทางที่ข้าพเจ้าก้าวเดินอยู่ตรงนี้ ข้าพเจ้าไม่ทราบแน่ว่าอีกนานแค่ไหนมันจะสิ้นสุดลง แต่ข้าพเจ้าเชื่อว่า ข้าพเจ้าได้เดินอยู่ในทางที่ข้าพเจ้าเลือกเอง แม้ไม่อาจรู้ว่าสิ้นสุดแห่งหนใด แต่ตราบใดที่ยังเดินอยู่ ข้าพเจ้าก็ยังเป็นหนึ่งเดียวกับทางสายนี้ เหมือนประหนึ่ง ทรายหนึ่งกอบในทุ่งทรายกว้าง สายลมพัดพาไป แรงบัลดาลใจ ศรัทธาและความหวัง ช่วยให้คุณก้าวเดิน....คุณอาจต้องการรู้และเข้าใจทุกๆเรื่อง คุณอาจอยากรู้ว่าการที่เข้าใจทุกๆเรื่องเป็นอย่างไรกัน จะดีแค่ไหน จะเลวร้ายแค่ไหน....
"เมื่อคุณพยายามจะไม่เชื่อว่าตัวเองไม่มีจิตใจ คำว่าทำไม เพราะอะไรเกิดขึ้นในห้วงความคิดของคุณ มันดูว่างเปล่า คุณเพียงแค่อยากสลัดมันออกไปเท่านั้น แต่ ผมเสียใจที่ไม่อาจช่วยอะไรได้ เปรียบกับคนที่กอบทราย ไม่รู้ว่าเม็ดทรายอยากให้เขานับเม็ดทรายในกอบนั้นได้ไหม แต่ชายคนนั้นก็รู้ว่า เขาอยากรู้ ก็เพียงเท่านั้น"