T.: ไพร์ นายพอได้แล้วนะ เราขอร้อง
P: พออะไรเหรอ
T: สิ่งที่นายกำลังทำอยู่ๆ นายหยุดซะเถอะ
P: ลูกผู้ชายพูดแล้วต้องทำได้ เสียชีพอย่าเสียสัตย์
T:แล้วนายคิดว่า นายทำดีแล้วเหรอ ฉันว่ามันไม่ดีกับใครเลยนะ
P:ฉันทำดีแล้ว และจะทำให้ถึงที่สุด
T:ฉันว่ามันไม่มีทางถึงที่สุด เพราะนายกำลัง ฉันควรพูดกับนายตรงๆ นายมันบ้าไปแล้ว
P:โทดทีนะเพื่อน ฉันบ้านานแล้ว
T: นายควรทำเรื่องที่ควรทำนะ ฉันขอบอกว่า นายควรทำเรื่องที่เป็นไปได้สักที นายบ้ามาพอแล้ว
รู้ไหมสิบครั้งที่นาย ผิดหวัง ก็เพราะเรื่องบ้าๆ นายทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ นายคิดว่าตัวเองทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ นายได้เวลาตื่นมาในโลกแล้วล่ะ
P: ฉันรู้ ฉันอาจใจรัก ทุกๆวัน ฉันนึกภาพว่าตัวเองเดินทางคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ทำโน้นทำนี่คนเดียว ฉันเคยทำมัน ฉันไม่ฝันมากไปหรอก นายวางใจเถอะ ฉันรู้ว่าฉันทำอะไร
T: แต่ที่นายทำขัดกับที่นายพูด อย่างชัดๆเลย ที่นายกำลังพูดกับฉัน ฉันก็คือตัวนายเอง นายก็คือร่างดรีมของฉัน แล้วนายกำลังพูดกับใคร นายรู้ว่านายทำอะไรใช่ไหม นายดูตัวเองสิ อ่อนแอยังกะอะไร ฮ่าๆๆเหลือเชื่อไหม คนที่ไม่เคยแม้แต่จะยอมก้มหัวให้ใคร อย่างนายเนี่ย
P:ฉันกำลังพูดกับจิตสำนึกตัวเอง แต่ดูเหมือนโมหะจะรุนแรงเหลือเกิน ฉันมองไม่เห็นว่าเขาพูดผิด หรือถูก
T:ฉันไม่รบรั้งให้นายเลิกแล้วล่ะ ฉันเชื่อนาย แต่นายก็ควรเผื่อใจไว้บ้าง อะไรมันก็เกิดขึ้น เพราะแฉันและนายคาดการณ์ประโยคหนึ่งไว้ว่า "เธอควรแยกแยะจริงฝันนะ คุณภาพฝัน อย่ามายุ่งกับชีวิตจริงๆ"
P:ฉันรู้ๆ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ใจคนเราเอาแน่นอนไม่ได้หรอก โดยเฉพาะกับคนที่ไม่เคยเห็นเราในสายตา เราเชื่อย่างนั้นะ ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไรจริงหรอก แม้สังคมที่เจอทุกๆวันยังจริงไม่ได้ จะมาเอาอะไรกับความฝัน ฉันเพียงแค่สงสัยว่า ตอนนี้ฉันฝันหรืออยู่รึเปล่า ฉันจึงทำตามใจลิขิต อย่างๆน้อยๆ ถ้าเป็นฝันเมื่อฉันตื่น ฉันก็ภูมิใจว่า ฝันนี้ชั่วนิรันดร์
P:ฉันเชื่อนาย เพราะนายคือฉัน ฉันก็คือนาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น